Authors
1 the University of Isfahan.
2 the University of Payamenoor Farsan
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
Authors [Persian]
امثال و حکم در هر ملّت و زبانی نشانۀ غنای فرهنگی آن هاست و عبارتند از جملاتی حکیمانه،
ساده و پرمحتوا که مردم، آن ها را در محاورات خود به کار می برند . می توان گفت امثال،
خلاصه ای از تجارب و افکار بعضی مردم و یا حکماست که تأثیراتی بس شگرف در اذهان بشر
به جای می گذارند.
قرآن کریم نیز که برای هدایت و ارشاد انسان ها نازل شده، به قصد تقریب امور ذهنی و غیبی و
عقلی به اذهان مردم، از امثال بهره برده است، زیرا استفاده و بکارگیری امثال فهم مسائل مشکل
را برای همگان میسر می گرداند. همچنین خاطر را لذّت و طبع را مسرّت می بخشند.
در این مقاله تلاش شده تا به طور اخص، وجوه بیانی امثال قرآنی بررسی گردد. از جمله نتایج
این بررسی، کثرت وجوه بیانی تشبیه و کنایه در امثال مکی نسبت به امثال مدنی است، همانگونه
که دیگر وجوه بیانی همانند استعاره در امثال مدنی بیشتر از امثال مکی می باشد . این موارد،
معلول علل متعددی می باشند که در مقاله حاضر بدان پرداخته خواهد شد.
Keywords [Persian]