سیده فاطمه سلیمی؛ کبری راستگو
چکیده
«معنای شعاعی» مجموعهای از خطوط جانبی متشکل از سایهمعناهاست که زاییدۀ عناصر بافتبنیان و دریافتهای عاطفی در موقعیتی کاربردگرا است. مطالعۀ سازههای بافتبنیان در قرآن کریم در دو ساختار ...
بیشتر
«معنای شعاعی» مجموعهای از خطوط جانبی متشکل از سایهمعناهاست که زاییدۀ عناصر بافتبنیان و دریافتهای عاطفی در موقعیتی کاربردگرا است. مطالعۀ سازههای بافتبنیان در قرآن کریم در دو ساختار درونمتنی و برونمتنی معانی شعاعی و فراوضعی را در این معجزۀ جاوید فراهم میسازد و دریچهای نو به سوی اعجاز ادبی قرآن میگشاید. براین اساس در نوشتار حاضر کوشش شده است تا با کاربست دانش معناشناسی و تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به نقش موثر معانی شعاعی در وظیفهمند ساختن متن قرآن برای اثربخشی بر روح و جان مخاطب و درک بهتر مقاصد آیات این کلام وحیانی اشاره شود و به این سوال اساسی پاسخ داده شود که معانی شعاعی قرآن محصول چه ابعادی از عناصر بافتبنیان است. بررسیها نشان داد که سازوکارهای هنجارگریزی، آرایش واژگانی، همخوانی آواهای واکدار و بیواک، تکرار، استعاره، مجاز و... به عنوان مهمترین عناصر بافت زبانی در تولید معانی شعاعی نقش بسزایی دارند؛ همچنانکه در بافت غیر زبانی رعایت موقعیتهای دینی، روانی و تابوهای اجتماعی و... معانی شعاعی برجستهای را خلق کرده است.
